چه سفید، چه خوشگل، چه مهربونه

من هم مثل خیلی‌های دیگر آلبوم «رنگین کمون» ثمین باغچه‌بان را دوست دارم. از میان آهنگ‌هاش «روز برف بازیه» را شاید از باقی دوست‌تر داشته باشم. من هم مثل خیلی‌های دیگر از این آلبوم خاطرات خوب فراوان دارم. ولی فرقی هست. من «رنگین کمون» را در بچگی نشنیدم و برام نوستالژی کودکی نیست. (در بچگی هیچ آهنگ کودکانه‌ای نشنیدم.) دانش‌جو بودم که به لطف دوستِ آشنا با موسیقیِ نازنینی پیداش کردم و گوش کردمش. خاطرات من مال جوانی است. مال روزهایی که با چند دوست نشسته‌ایم و گوش کرده‌ایمش و سعی کرده‌ایم شعرهاش را تمام و کمال بفهمیم و با هم دوباره بخوانیمشان. مال روزهای کمی در زندگی مشترک من و همسر گرامی، که من او را با صدای همین آهنگ بیدار کرده‌ام. او رفته پشت پنجره، برف را دیده و با این که اصلا برف را دوست ندارد، با هم آهنگ را گوش کرده‌ایم و برف را تماشا کرده‌ایم و لذت برده‌ایم.