۱۳۸۶ اسفند ۵, یکشنبه

روی اعصاب

کسانی که نقش نوستالژی را در علاقه به آهنگی و گوش کردن دوباره‌ی آن نمی‌دانند، چه می‌دانند؟ همین می‌شود که وقتی در اوج نوستل‌های نوجوانی داری ابی گوش می‌کنی ازت می‌پرسند «جدی از این خوشت میاد؟ چرا گوش می‌کنیش؟»

۳ نظر:

ناشناس گفت...

خودتان و نوستالژی هایتان را عشق است!

ناشناس گفت...

:) Exactly

سارا گفت...

موافقم! هیچ آهنگی برای من جای این یکی رو نمی گیره:
بیا بریم اون جا که شباش
بوی تو باشه تو هواش
باد که میاد رد شه بره
بریزه سرت ستاره هاش
.
.
.