هواپیمایی تابان برای هواپیماهاش آسانسور یا هر چیزی که لازم نباشد از پلهها یکی یکی بالا بروید ندارد. همه توانستند و رفتند. دو تا خانم خیلی پیر بودند که ویلچر داشتند. نمیتوانستند با ویلچرشان بیایند بالا. بعد از چند دقیقه منتظر شدن و نگاه کردن، یکیشان از ویلچر بلند شد. یکی یکی همهی حدود بیست پله را آمد بالا. خیلی سخت بود براش. فکر کنم ده دیقهای طول کشید. آن یکی دیگر اصلا نمی توانست همین کار را هم بکند. همه که رفتند بالا، چهار نفر از خدمهی فنی پرواز، ویلچرش را بلند کردند و آوردندش بالا. این قدر فاصلهی ردیفهای صندلی کم بود که نمیتوانست رد شود. همان اولین ردیف نشست.
۱۳۸۶ خرداد ۲۲, سهشنبه
اشتراک در:
نظرات پیام (Atom)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر