من نمی‌دانم چرا بعضی آدم‌ها بچه‌دار می‌شوند، وقتی حتی لذت شیر دادن به بچه را از خودشان و بچه دریغ می‌کنند.
همه چیز برای بعضی از ما آدم‌ها شده اسباب تفاخر. تفاخر کدام دانشگاه قبول شدن، تفاخر چه شوهری پیدا کردن، چه عروسی گرفتن، چه اسباب خانه‌ای داشتن. آخرینش هم تفاخر این که هر کسی چه طور و چه قدر از بچه‌ش مراقبت می‌کند. روزی یک بار آب میوه و یک بار غذای کمکی. هر هفته یک بار دکتر فوق تخصص اطفال. ولی دریغ از یک لالایی برای بچه یا یک آغوش واقعی که هر دوشان لذت ببرند.
همه چیز برای بعضی از ما آدم‌ها شده اسباب تفاخر. تفاخر کدام دانشگاه قبول شدن، تفاخر چه شوهری پیدا کردن، چه عروسی گرفتن، چه اسباب خانه‌ای داشتن. آخرینش هم تفاخر این که هر کسی چه طور و چه قدر از بچه‌ش مراقبت می‌کند. روزی یک بار آب میوه و یک بار غذای کمکی. هر هفته یک بار دکتر فوق تخصص اطفال. ولی دریغ از یک لالایی برای بچه یا یک آغوش واقعی که هر دوشان لذت ببرند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر