۱۳۸۶ دی ۲۸, جمعه

گذار

آدم نسبتش با باورهاش تغییر می‌کند. کم و زیاد می‌شود. درکش از آن‌ها عوض می‌شود. مناسباتش فرق می‌کند. گاهی کارهایی را که کرده، دوباره نگاه می‌کند. به نظرش عجیب، جالب یا غریبه می‌آید.
من هنوز هم این بیت را که می‌خوانم طور دیگری می‌شوم.
چو بسوزی هر چه که مرد این جاست/ علم از فریاد زنی برپاست
این بیتی از یک مثنوی از علی یعقوبی است.

هیچ نظری موجود نیست: