آن وبلاگ‌نویس مقدس

وبلاگ توکا نیستانی را مدتی است می‌خوانم. تقریبا از همان وقتی که می‌نویسد. من خوشم می‌آید از وبلاگش. یکی دو تا پستش را ببینید. خودش را یک بار در همین نمایشگاه اخیرش دیدم. البته که مثل بقیه نرفتم جلو بگویم «آقای مهندس! من خواننده‌ی وبلاگتون هستم. خیلی خوش‌حالم که می‌بینمتون و طرح‌ها خیلی قشنگن.» وبلاگش از خودی که من دیدم، قطعا بهتر است. شباهت عجیب توکایی که راه می‌رود و توکایی که می‌نویسد، خودشیفتگی است. وبلاگش را ببینید. آدم هفته‌ای یکی دو تا نوشته از خودشیفته‌ی شوخی بخواند طوریش نمی‌شود.