من گاهی حس می‌کنم یک نویسنده یا فیلم ساز مثلا برای یک جمله یک تصویر یا یک دیالوگ، یک کتاب نوشته یا فیلم ساخته است. حالا این خودش صرفا شاید هم خیلی چیز بدی نباشد. بدی ماجرا این است که طرف حوصله‌ی باقی کار را ندارد و فقط می‌خواهد به قسمت مورد علاقه‌ش برسد و بعد از آن هم هیچ.
بدتر از این هم وقتی است که اصرار دارد یک نکته‌ی آموزنده‌ی اخلاقی در فیلم یا قصه‌اش بگذارد. دیگر رسما حال آدم بد می‌شود.
فیلم‌سازان عزیز، قصه‌نویسان گرامی! لطفا برای کارتان دست کم حوصله و سلیقه داشته باشید.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر