تو همون نیستی که یه روز فیلان

به نظرم می‌رسد ما نه تنها تصویرمان را از آدم‌های اطرافمان به روز نمی‌کنیم، بلکه حتی تصویرمان را از خودمان هم تغییر نمی‌دهیم و با واقعیت‌های جدید جای‌گزین نمی‌کنیم. یک تصویر رویایی از خودمان داریم. مال آن وقت‌ها که در ذهنمان مشغول ساختن دنیا و آرزوهایمان بوده‌ایم یا مال وقت خوب دیگری از زندگیمان. وقتی که ازش راضی بوده‌ایم یا شاد بوده‌ایم یا هر چیز دیگری. بعد از آن دیگر همیشه همان ایم. همه چیز را با آن خود توی ذهنمان قیاس می‌کنیم. خوبی و بدی هر چیزی را با آن می‌سنجیم و برای آن می‌خواهیم. مثلا من حواسم نیست که حالا یک زن سی و چند ساله ام که موهای روی شقیقه و سمت چپ سرم سفید شده، جوری که روسریم حتی اگر کمی عقب برود سفیدها برق می‌زنند. بعد هی توی اینترنت دنبال هاستل ارزان و سفر با کوله‌پشتی می‌گردم.