هم‌سفره

آدم‌هایی هستند که با آن‌ها غذا خوردن می‌چسبد. جوری غذا می‌خورند که تشویق می‌شوی بخوری. جوری که که گمان می‌کنی بهترین چیز دنیا را می‌خورند. بی سر و صدا و بااشتها، انگار دارند حق خوردن را ادا می‌کنند. جوری که انگار ذره ذره‌ی آن چیزی که می‌خورند در دهانشان مزه‌ای دارد. گاهی حتی دلت می‌خواهد زمان کش بیاید و تو آرام کنارشان غذا بخوری و خوردنشان را تماشا کنی و از دیدن بخشی از زندگی لذت ببری.