یک چیزهای
کوچکی هست که ممکن است بودن و نبودنشان خیلی دیده نشود، یا اصلا وسط صد تا نیاز
اولیهی هرم مازلو اهمیتشان از صفر هم کمتر باشد، ولی خب، دورهای آدم یاشدان میافتد.
مثلا من این روزها دلم رادیوی خوب میخواهد. یک رادیویی که فقط موسیقی پخش کند و همه
جور چیزی داشته باشد. صبح که مینشینم توی ماشین روشنش کنم و گوش کنم، آخر شب که
توی آشپزخانه الکی چرخ میزنم روشن باشد و صدایی ازش بیاید. همه جور صدایی، همهی همینهایی که در وقتها
و حالهای مختلف گوش میکنیم. درست است که فلش و هزار تکنولوژی دیگر هست که آدم موسیقیهای
مورد علاقهش را در آنها داشته باشد و در ماشین یا روز جمعه موقع غذا درست کردن
گوش کند، ولی با رادیو قابل مقایسه نیست. هست؟
حسرت چیزی این
قدر ساده و کوچک را هم میخورم.
۳ نظر:
موافقم . یک چیز در این جمهوری اسلامی به درد بخور باشد همین رادیو آواست البته اگر بتواند از مرز مذهب زدگی بگذرد و آوا باشد نه آوار نوحه و مصیبت در ایام خاص . فقط آوا باشد .
رادیوی بدرد بخور دیگری در این زمینه نمی شناسم .
در پناه منی ای جعبه کوچک!
آنگاه که می گذرم ..
مبادا که یک پیچ از تو بشکند
میبرمت خانه به خانه
به کشتی
از کشتی به قطار ..
تا همچنان دشمنان سخن بگویند بامن
کنار بسترم،
همراه دردهام..
آخرین جمله های شب
نخستین عبارت های صبح
بگویند از کامیابی هاشان
بگویند از تلخکامی هام
باشد..
اما نگو که خاموش میشوی ناگاه
" برتولت برشت"
رادیو اینترنتی، موزیک فرنگی هم قبوله؟ اگه هست all-songs-considered خیلی خوبه.
ارسال یک نظر