آمارگیر بلاگر می‌گوید که آدم‌های زیادی دنبال این خانوم بسیار دوست‌داشتنی گوینده‌ی خبر در گوگل می‌گردند و بخت بدشان اول از همه سر از این جا درمی‌آورند. خیلی‌هاشان کامنت‌هایی هم مبنی بر چیزهای مختلفی این جا می‌گذارند. من دلم براشان می‌سوزد و عذاب وجدان می‌گیرم. به نظرم باید به حقوق اقلیت‌ها احترام گذاشت. درست است که من و شما اعصاب دیدنش را نداریم و از آن دهان کج کردنش حین خواندن خبر متنفریم و از موهای قلمبه‌ی زیر مقنعه‌ش حرصمان درمی‌آید و از آن خال گوشه‌ی چانه‌ش و آن انگشتری که در انگشت کوچکش می‌کند و آن همه عملی که روی گونه‌ها و سوراخ‌های دماغش کرده و خیلی چیزهای دیگرش حالمان بد می‌شود، ولی خب ربطی به این بندگان خدایی که دوستش دارند و دربه‌در دنبال عکسی زندگی‌نامه‌ای چیزی ازش می‌گردند، ندارد. من اگر این قدر ازش بدم نمی‌آمد و دستم به چیزی می‌رسید، چندتایی عکس و زندگی‌نامه‌ای ازش پیدا می‌کردم و همین جا در دسترس عموم می‌گذاشتم. باور کنید.
اشتراک در:
نظرات پیام (Atom)
۳ نظر:
چه خنده دار!این گوینده های خبر همه عین هم اند!هیچ وقت اسمشان را یاد نگرفتم!فقط می دانم مقنعه های چندش آور دارند!دیگران را نمی دانم.ولی من می دانم برای که کامنت می ذارم!....
اي بابا اين مهناز شيرازي اينقدر پول عمل داده و خرج كرده تازه اينه ؟؟
اعتماد به نفس گرفتم ...
اين يك نقطه بالايي رو نمي دونم ...ولي من مي دونم واسه كي كامنت مي ذارم ...
تا حالا به این فکر نیفتاده بودم که میشه توی نت دنبال گوینده های خبر هم گشت!!! ولی خب این مطلب شما یه ذره خیلی شبیه کتک زدن نبود؟!!
ارسال یک نظر